కోతి తెచ్చిన తగవు

పూర్వం అడవిలో జంతువులన్నీ స్నేహితుల్లా కలసిమెలసి ఉండేవి.కొంతకాలానికి ఒక చిన్న తగాదా వచ్చి

రెండు వర్గాలుగా విడిపోయాయి. అది ఎలా జరిగిందంటే…

ఒక రోజు మట్జన్ అనే పులి,గడ్జా అనే ఏనుగు అడవిలో షికారుగా,కబుర్లు చెప్పుకుంటూ

నడుస్తున్నాయి.అలా కొంత దూరంపోయాక మట్జన్ తలెత్తిచూసింది.అలా చూసేసరికి లోటంగ్ అనే కోతి

కొమ్మలమీదుగా వాటిని అనుసరించి వస్తున్నట్టు గ్రహించింది.లోటంగ్ ఏదేదో అంటూ తన కోతిచేష్టలతో

మట్జన్ కు కోపమొచ్చేలా చేసింది.‘లోటంగ్ అంటేనే నాకు చిరాకు,చూడు, మనమేదో్ మాట్లాడుకుంటూ ఉంటే

అది పొంచిమనమాటలు వింటోంది,పైగా,మనతో మాటలు కలపాలని చూస్తుంది.ఇక లాభం లేదు,నువ్వు

కనుక దాన్ని ఇక్కడినుంచి వెళ్ళగొట్టగలిగితే,నన్ను తినేయవచ్చు,అలా కాకుండా,నేను తరిమేస్తే నిన్ను

ఏదో సరదాకు అందికదా అని భావించి తొండమెత్తి,గట్టిగా లోటంగ్ వంక చూస్తూ ఘీంకరించింది.ఆ

ఘీంకారానికి ఆకులు అల్లాడిపోయాయి,అడవంతా ప్రతిధ్వనించింది.కానీ,లోటంగ్ అడుగు కూడా

కదపలేదు.తర్వాత మట్జన్,లోటంగ్ వంక క్రూరంగా చూస్తూ భీకరంగా గర్జించింది. మట్జన్ కు

కోపమొస్తే కొరికి తినేస్తుందనే భయంతో వణికిపోతూ లోటంగ్ చెట్టుకొమ్మల మీద నుంచి

కిందపడి,నడుము,కాళ్ళూచేతులు విరగగొట్టుకుని అక్కడి నుంచి పారిపోయింది.అప్పుడు మట్జన్,గజ్డా

దగ్గరికి వచ్చి,‘మన ఒప్పందం ప్రకారం ఇక నిన్ను తినెయ్యటమే ఆలస్యం’అంది.దానికి

గడ్జా ‘అలాగే,కాకపోతే నేను నీకు ఆహారమయ్యేలోపు నా కుటుంబసభ్యులతో కలపి కాలం గడిపేందుకు

ఒక్కరోజు గడువు కావాలి’అని కోరింది.మట్జన్ అంగీకరించింది.గజ్డా విచారంగా ఇంటికి చేరింది.అతను

దిగాలుగా ఉండటం చూసిన అతని భార్యాబిడ్డలు ఎందుకలా ఉన్నావని గజ్డాను అడిగారు.గజ్డా తమ

ఒప్పందం గురించి చెప్పాడు.దానితో అందరూ ఒక్క సారిగా ఘొల్లుమన్నారు.ఆ విధంగా గజ్డా గడువు

సమయం దగ్గర పడగానే గజ్డా బయలుదేరింది.ఈలోపు అటువచ్చిన కంచిల్ అనే జింక ‘ఏనుగులు

ఏడిస్తే అసహ్యంగా ఉంటుంది.శోకాలు ఆపి అసలు సంగతి వివరించ’మంది.గజ్డా పూసగుచ్చినట్టు

మొత్తం చెప్పింది.‘ఓస్,ఇంతేనా!దీనికో ఉపాయం చెపుతాను,ముందు వెళ్ళి పోకకాయల రసం

తయారుచేసుకు రమ్మంది కంచిల్.గజ్డా భార్య ఆ రసం తయారు చేసుకువచ్చింది.కంచిల్ గజ్డా మీదకు

ఎక్కి వీపుమీద,తలమీద ఆ రసం ఒలకపోసింది.చూసేవాళ్లకు రక్తం లా కనిపిస్తుంది పోకకాయల

రసం.‘నేను ఈ రసం నాకుతున్నప్పుడు నువ్వు చచ్చిపోతున్నట్టు కేకలు పెట్టు’అంది కంచిల్.సరేనని

ఒప్పుకుంది గజ్డా.అవి రెండూ మట్జన్ దగ్గరకు బయలుదేరాయి.

అంత దూరంలో మట్జన్ ను చూడగానే పోకరసాన్ని నాకుతున్నట్టు కంచిల్ అభినయం

మొదలుపెట్టింది,దానితో గజ్డా ప్రాణం ఓ వైపునుంచి పోతున్నట్టుగా ఆర్తనాదాలు చేయటం

మొదలుపెట్టింది.ఆ దృశ్యం చూసిన మట్జన్ కు మతిపోయినంత పనయ్యింది.‘నేను

చచ్చిపోతున్నాను,నన్ను ఈ క్రూరమృగం,రాకాసి చంపుకుతినేస్తుంది నాయనోయ్’అంటూ గజ్డా కేకలు

పెడుతుంటే మట్జన్ తనకళ్ళను తానేనమ్మలేకపోయింది.ఏమీ దొరక్కఏనుగును తింటున్నాను

ఇష్టం,లొట్టలేసుకుంటూ తింటాను’అంటూ చిందులేయసాగింది కంచిల్.ఆకేకలు,అరుపులు చూసి

మట్జన్ కు పైప్రాణం పైనే పోయి బతికుంటే చాలనుకుంటూ,అడ్డొచ్చిన గుట్టలుపుట్టలూ

దూక్కుంటూ పారిపోసాగింది.పరుగెత్తి,పరుగెత్తి అలుపొచ్చి.రొప్పుతూ ఒకచోట నిలబడిపోయింది.ఈలోపు

ఉరాంగుటన్ అనే ఒకకోతి వచ్చి ‘ఏం,మట్జన్ అడవేమన్నా అంటుకుందా?లేక వేటగాడెవడన్నా నిన్ను

తరుముకొస్తున్నాడా?అని ప్రశ్నించింది.‘అంతకంటే భయంకరం బాబోయ్’ అంటూ గుండెలు బాదుకోసాగింది

మట్జన్.‘అవునా,అదేమిటో చూద్దాం రా అని’ఉరాంగుటన్ ముందు బయలుదేరింది.మొదట రానని మొడికేసిన

మట్జన్ మెల్లగా ఆకోతి వెనుక కంచిల్,గడ్జా ఉన్నచోటకు వెళ్ళాయి.

ఈజంటను చూడగానే‘ఏం ఉరాంగుటన్,రోజూ రెండు పులులను నాకు ఆహారంగా

తెచ్చేవాడివి,ఇవ్వాళేమిటి ఒక్క పులినే తెచ్చావు?అంటూ కోపంతో కేకలు పెట్టింది కంచిల్.ఆమాటలతో

మట్జన్ మళ్ళీ అక్కడ కనబడితే ఒట్టు.అప్పటినుంచి పులి ఏనుగులు,కోతులతో కలసి తిరగదు.కానీ

ఏనుగులు,జింకలు మాత్రం అన్నదమ్ముల్లా కలసిమెలసి తిరుగుతుంటాయి.అదర్రా సంగతి